تست حلالیت

تست حلالیت  برای ایجاد محیط همگن با مواد دیگری که معمولا حلال نامیده می شود. بررسی میزان و چگونگی حلالیت یک ترکیب در محیط های شیمیایی متفاوت , اطلاعاتی در مورد گروههای عاملی موجود در ترکیب , وزن مولکولی تفکیک الکترولیتی , دیفوزیون و ... به دست می اید. برای شناسایی ترکیبات الی , انها را بر حسب حلالیتشان در حلال های مختلف دسته بندی می کنیم.

حلالیت یک ماده عبارت است از تمایل ان

در مورد حلالیت یک جسم در اب ,هرگاه حداقل 3 گرم از جسم در 100 میلی لیتر حلال شود ( معادل 0.1 گرم در 3 سی سی ) جسم را قابل حل می گویند.

روش کار :

0.2 میلی لیتر (۴ - ۳  قطره ) از جسم مایع یا 0.1 گرم از جسم مورد ازمایش را در لوله ازمایش بریزید به ان 3 میلی لیتر حلال مورد نظر بیفزایید بعد از اضافه کردن هر چند قطره مخلوط را خوب تکان دهید و سعی کنید دمای مخلوط از دمای محیط بیشتر نشود مدت یک دقیقه ان را به شدت تکان دهید. چنان چه محلول یکنواختی تولید شد جسم را قابل حل فرض کنید. این کار را در مورد هر یک از حلال ها بر طبق جدول حلالیت زیر تکرار کنید.

تذکر : در مورد اسید های غلیظ ابتدا حلال را در لوله ازمایش ریخته سپس جسم را به ان اضافه کنید. به کار بردن اسید های غلیظ گاه با انجام فعل و انفعالاتی نظیر تولید حرارت, تغییر رنگ و یا تولید رسوب همراه است که هر یک از این مشاهدات دلیل محلول بودن جسم است.

   

A1: شامل کربوکسیلیک اسیدهای با بیش از 6 کربن ̦ سولفیدها ̦ سولفونیک اسیدها و فنول های با گروه الکترون کشنده در موقعیت های ارتو و پارا که بیش از 5 کربن دارند.: اسیدهای ضعیف نظیر فنول ها, سولفامیدهای حاصل از امین های نوع اول ̦ ترکیبات نیترو نوع و دوم, ایمیدها و تیوفنول ها , اکسیم ها , انول ها , بتا دی کتون ها.

B

: ترکیبات بازی نظیر امین هایی که بیش از یک گروه اریل به نیتروژن ان ها متصل نباشد و حاوی بیش از 6 تا 8 کربن باشد , هیدرازین ها, امین های الیفاتیک.

S1

: اجسام خنثی و محلول در اب مثل الکل ,الدهید , کتون , امید , اتر , استر ̦ نیتریل که تا 6 کربن دارند.

S2

: اجسام شدیدا قطبی که در اتر حل نمی شود , مانند ترکیبات چند عاملی , پلی اسیدها , پلی هیدروکسی الکل ها , نمک ها, قند ها , امینو اسید و ...

SA

: اجسام با خاصیت اسیدی مثل کربوکسیلیک اسیدها , سولفونیک اسیدهای تک عاملی تا 5 کربن.

SB

: اجسام با خاصیت بازی مثل امین های تا 6 کربن.

N1

: کلیه ترکیبات موجود در گروه حلالیت S1 که بیش از 6 کربن و کمتر از 9 کربن دارند.

N2

: کلیه ترکیبات موجود در گروه حلالیت S1 که با بیش از 9 کربن, اولفین ها , استیلن ها و ...

I

مرجع: http://www.iaushimi.blogfa.com/post-207.aspx

: ترکیبات بی اثر, شامل هیدروکربن هایالیفاتیک و اروماتیک و مشتقات هالوژنه ان ها.

A2