تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا وقتی با پیاز سر و کار داریم، اشک‌هایمان جاری می‌شود؟
هنگامی که شما پیاز را می‌برید، سلول‌های پیاز پاره می‌شوند. در سلول‌های پیاز دو ماده اصلی وجود دارد یکی آنزیمی به نام آلیناز و دیگری ماده‌ای به نام گوگرد.
ترکیبات گوگردی به وسیله آنزیم آلیناز تجزیه شده و ترکیبات ناپایدار گوگردی تولید می‌کنند که بلافاصله در فضا پخش می‌شوند و این گاز است که کار خودش را می‌کند وقتی این گاز به مخاط چشمان شما می‌رسد با آب واکنش نشان می‌دهد و اسیدسولفوریک در چشمان شما تولید می‌کند.
این اسید اعصاب حسی چشمان شما را تحریک کرده و در این هنگام است که چشمان شما به سوزش می‌افتد و اشک از چشمان شما سرازیر می‌شود. حتما شما هم دوست دارید وقتی دفعه دیگر پیاز پوست می‌کنید دچار ریزش‌اشک نشوید.
برای این منظور بهتر است پیش از پوست کندن پیاز آن را در یخچال قرار دهید تا خنک شود. خنک شدن پیاز ترکیب اشک‌آور آن را ضعیف می‌کند و دیگر پیاز چندان موجب آبریزش از چشمان شما نمی‌شود.
پیش از پوست کندن پیاز دستان‌تان را خیس کنید و پیاز را خیس‌خیس پوست بکنید.
با این کار ماده اشک‌آور پیاز در رطوبت دستان شما مخلوط می‌شود و نمی‌تواند در فضا پخش شود و موجب ریزش اشک‌هایتان شود.
با این روش‌ها مواد اشک‌آور کمتر به مخاط چشم می‌رسند و شما کمتر دچار ریزش اشک می‌شوید.