پلیمرهای زیست تخریب

پایداری شیمیایی بالای بسیاری از پلیمرها، هم امتیاز به شمار می رود و هم کاستی. مقاومت گرمایی، مقاومت سایشی، و دوام از ویژگیهای ارزشمند الیاف نساجی، کلاه ایمنی، لوله های زیر زمینی، ورقه های پوششی مواد غذایی و بسیاری دیگر است. اما، هنگامی که زمان مصرف این اشیا به سر می رسد،دور ریختن آنها به صورت مسئله ای در می آید.
بازیابی پلیمرهای ناخواسته،بهترین راه حل است و شش نوع پلاستیک مصرفی،بوسیله انجمن صنایع پلاستیک با رمزهای بازیابی مشخص شده اند.پس از تفکیک این پلاستیکها جزر می شوند وپس از شست وشو و خشک کردن برای مصرف دوباره،به صورت مذاب در می ایند. مثلا،بطری های نوشابه از پلی (اتیلن ترفتالات)بازیابی شده ساخته می شوند،کیسه های زباله از پلی اتیلن کم چگال بازیابی شده تولید می شود،و میز و صندلی باغچه نیز از پلی پروپیلن و مخلوط پلاستیک های بازیابی شده،ساخته می شود.

کار بردها	رمز بازیابی	پلیمرها
بطری نوشابه	1-PET	پلی(اتیلن تر فتالات)
بطری	2-HDPE	پلی اتیلن پر چگال
کفپوش	3-V	پلی(وینیل کلرید)
کیسه نایلونی	4-DPE	پلی اتیلن کم چگال
میز و صندلی	5-PP	پلی پرو پیلن
اشیای قالب گیری	6-PS	پلی استیرن
میز،خرت وپرت های پلاستیکی	7	مخلوط پلاستیکها

جدول پلاستیک های قابل بازیابی

در اغلب موارد،به جای بازیابی پلاستیک ها،آنها را دور می اندازند،در نتیجه،تحقیقات فراوانی بر روی پلاستیک ها ی زیست تخریب که قابل تجزیه بوسیله میکروارگانیسم های موجود در خاک باشند، صورت گرفته است. پلی گلیکولیک اسید،پلی لاکتیک اسید،پلی هیدروکسی بوتیرات از پلیمرهای زیست تخریب مشهور هستند. تمام این پلیمرها از نوع پلی استر هستند واتصال استری آنها قابل هیدرولیز است.همبسپارهای حاصل از پلی گلیکولیک با پلی لاکتیک اسید کاربردهای گسترده ای پیدا کرده اند.مثلا ،همبسپارنود به ده پلی گلیکولیک اسیدبا پلی لاکتیک اسید برای ساختن نخ بخیه قابل جذب به کار می رود.نخ های بخیه کاملا زیست تخریب هستند وپس از عمل جراحی،طی سه ماه بوسیله بدن جذب می شوند.

در اروپا،توجه فراوانی به پلی هیدروکسی بوتیرات می شود که قابلیت تبدیل به اشیای قالب گیری شده و ورقه های نازک برای بسته بندی را دارد.این پلیمر،طی چهار هفته در محل دفن زباله تجزیه می شود.مکانیسم تجزیه آن،شامل هیدرولیز اتصال استری و یک واکنش حذف اتم اکسیژن بتا نسبت به گروه کربونیل،است.این حذف به مرحله آب زدایی در یک واکنش آلدول شباهت دارد.اما،مصرف پلی هیدروکسی بوتیرات در حال حاضر به دلیل گران بودن (حدود چهار برابر پلی پروپیلن)محدوداست.