نانو ژنراتورهای مبتنی بر نانوالیاف آلی که از مواد پیزوالکتریک ساخته شده‌اند می‌توانند در برابر فشار مکانیکی، جریان الکتریسیته تولید کنند؛ البته نانو ژنراتورهای معدنی ساخته‌شده از zno یا batio3 نیز برای این کار ساخته شده‌اند.
برای ساخت پلی‌وینیلیدن فلوراید، محلول پلیمری را درون سرنگی ریخته و نوک سوزن را به نزدیک یک نوار آلومینیوم می‌آورند و پس از تخلیه‌ی پلیمر از سرنگ، حلال تبخیر شده و پلیمر به‌صورت نانوالیاف جامد تشکیل می‌شود. هر گونه کشیدگی مکانیکی در طول نانوالیاف، موجب تشکیل دو قطبی در پلیمر می‌شود.
این دستگاه می‌تواند در حسگرهای بی‌سیم و لباس‌هایی که حاوی قطعات الکترونی هستند، مورد استفاده قرار گیرد. نتایج اولیه نشان می‌دهد که با کوچک‌تر شدن نانوالیاف بازده تبدیل انرژی افزایش می‌یابد.
از آنجا که پلیمر عایق است، الکترون نمی‌تواند از آن عبور کند؛ اما اگر2 سر آن به یک مدار وصل شود الکتریسیته در مدار جریان می‌یابد. حداکثر بازده تبدیل انرژی 8.21 درصد و میانگین آن 5.12 درصد است، این در حالی است که بازده در ژنراتورهای پلی‌وینیلیدن فلوراید که به‌صورت فیلم نازک هستند بین 0.5 تا 4 درصد بوده است. اخیراً محققان دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از پلی‌وینیلیدن فلوراید قادر به ساخت نانوژنراتورهایی شده‌اند که مزایای متعددی دارد. یکی از مزیت‌های پلی‌وینیلیدن فلوراید انعطاف‌پذیری بالای آن است که در ساخت قطعات ظریف بسیار مفید است. پلی‌وینیلیدن فلوراید معمولاً به‌صورت یک فیلم نازک تهیه می‌شود، اما برای استفاده از ویژگی پیزوالکتریک آن، باید به‌صورت رشته‌ای درآید.