کلیه سیلندرهای گاز باید طبق استاندارد مصوب بی اس (1996 :C 381 انگلستان ) رنگ آمیزی شود.(استاندارد BS EN 1089-3 )
عنصر | رنگ | کد B.S |
|
OXYGEN اکسیژن | BLACK |
| سیاه |
No ازت | LIGHT AIRCRAFT GRAY | 627 | خاکستری روشن |
Heهلیوم | DARK EARTH | 450 | قهوه أی تیره |
Co2دی اکسید کربن | LIGHT VIOLET | 797 | بنفش روشن |
ACETYLEN استیلن | LEMON | 355 | لیموئی |
CLکلر | LIGHT ORANGE | 557 | نارنجی روشن |
HYDROGEN هیدروژن | RAIL RED | 593 | قرمز |
METHANEمتان | BRILLIANT GREEN | 221 | سبز شفاف |
ARGON آرگن | ARCTIC BLUE | 112 | آبی قطبی |
NH3 آمونیاک | WHITE | __ | سفید |
COPRESSED AIRهوای فشرده | SKY GREEN | 210 | سبز آسمانی |
Fفریون | TURQUOISE BLUE | 102 | آبی زمردی |
گازطبیعی که به وسیله شبکه های شهری منتقل و به مصرف کنندگان خانگی و تجاری عرضه می شود باید به حدی بو دار باشد که اگر گاز نشت یافته در فضا به مقدار یک پنجم حد پایین انفجار خود برسد، قابل تشخیص باشد، لذا به گاز که در حالت طبیعی خود فاقد بو است به مقدار معین مواد بودار افزوده می شود.
مرکاپتان ها که جزو ترکیبات آلی گوگرد دار است دارای بوی بسیار بدی است و به دلیل همین ویژگی در صورت هرگونه نشتی گاز حس بویایی تحریک شده و تشخیص داده می شود. فرمول شیمیایی عمومی آن ها R-SH است که R نشان دهنده بنیان ئیدروکربوری و S نشان دهنده گوگرد است.متداول ترین انواع آن بوتیل مرکاپتان و ایزو پروپیل مرکاپتان است که از خاصیت بودارکنندگی زیادی برخوردار می باشد. معمولا برای به دست آوردن خواص مطلوب تر از مخلوط دو یا چند نوع مرکاپتان با نسبت های معین استفاده می گردد. به طور مثال مرکاپتان مصرفی برای تزریق به گاز طبیعی شهری از هشتاد درصد «آی.پی.ام»، ده درصد «تی.بی.ام» و ده درصد«ان.پی.ام» تشکیل یافته است. استنشاق این مواد به میزانی که در گاز طبیعی تزریق می شود اثر سویی برای انسان ندارد ولی در غلظت های زیاد و محیط های بسته بسیار سمی و خطرناک است.
• حوادث خطوط اصلی انتقال
ادامه.............
سر مقاله
مسئله ایمنی ، مسئله ای است که امروز توجه بسیاری از مسئولان و مدیران را در سطوح خرد و کلان جامعه به خود جلب کرده و اقدامات موثری نیز دراین زمینه انجام گرفته است . ولی متاسفانه برغم این توجهات و سرمایه گذاریها ، همه ساله در تمام جهان شاهد حوادث و سوانحی هستیم که موجب مرگ هزاران انسان بی گناه و مجروح و معلول شدن میلیونها انسان دیگر میشود و خسارات جبران ناپذیری به تاسیسات و دستگاه و محیط زیست وارد میکند . افسوس و صد افسوس که گذشته نشان داده که همنوعان سازمانی وقتی بفکر افتاده اند که دیگر برای آنها دیر شده است . ولی ما میتوانیم و قادریم و باید قادر باشیم که گذشته دردناک را دنبال نکینم بلکه باید از تجربیاتی که متاسفانه از درد و رنج نسل های گذشته ناشی شده و برای ما به ارث گذاشته شده استفاده کرده و به آنها ارج گذاریم و سعی کنیم ما نیز از راهی که آنها تجربه آموخته اند ، تجربه اندوزی نکنیم. بیاد بیاوریم که ما نه تنها باید از گذشته عبرت گرفته و راه سلامت را طی کنیم بلکه رسالت داریم که برای نسل آینده آموخته ای ارزنده بیادگار بگذاریم . کوشش کنیم که عمر طبیعی خود و دیگران را با اعمال نا ایمن خود کوتاه نکنیم . واقعا" چه پر مغز گرفته اند که "مهارت ثمره سالها تجریه است و زمین گیر شدن نتیجه لحظه ای غفلت"
ادامه مطلب ...چه نوع مواد شیمیایی در ساختمــــان یک دستگاه آتش نشانی، استفاده می شوند؟ این مــواد چگونه به خاموش شدن آتش کمک می کنند؟
آتش خاموش کن ها بسته به کاربردی که دارند ، شامل مواد شیمیایی مختلفی هستند .خاموش کننده های دستی که اغلب درفروشگاه های ابزارالات عرضه می شوند وبرای استفاده در آشپزخانه ها و گاراژها مورد استفاده قرار می گیرند ، با نیتروژن N2 یا کربن دی اکسید CO2 تحت فشار مشخص، تنظیم شده و به منظور ایجاد جریــانی از عامل اطفاء حریق از گسترش آتش سوزی جلوگیری می کنند. در اینجا ماده ی موثر ممکن است پودری مانند پتاسیم هیدروژن کربنات (KHCO3) ، آب مایع ، یک عامل پیشران مانند فلوئوروکربن یا … باشد.
مؤثرترین و معروف ترین فلوئوروکربن به کار رفته تاکنون برومو کلرو دی فلوئوروکربن (CF2ClBr)بوده است که با عنوان هالون 1211 شناخته می شود.
اطلاعات اولیه
سرب ، عنصرشیمیاییاست که در تناوبی جدولبا نشان Pb و عدداتمی 82 وجود دارد. سرب ، عنصری سنگین ، سمی و چکشخوار است که دارای رنگ خاکستری کدری میباشد. هنگامیکه تازه تراشیده شده ، سفید مایل به آبی است، اما در معرض هوا به رنگ خاکستری تیره تبدیل میشود. از سرب در سازههای ساختمانی ، خازنهای اسید سرب ، ساچمه و گلوله استفاده شده و نیز بخشی از آلیاژهای لحیم ، پیوتر و آلیاژهای گدازپذیر میباشد. سرب سنگینترین عنصر پایدار است.
تاریخچـــــــه
بهعلت فراوانی سرب ( هنوز هم اینگونه است ) ، تهیه آسان ، کار کردن آسان با آن ، انعطافپذیری و چکشخواری بالا و پالایش راحت ، حداقل از 7000 سال پیش مورد استفاده بشر میباشد. در کتاب خروج ( بخشی از انجیل ) به این عنصر اشاره شده است. کیمیاگران میپنداشتند سرب قدیمیترین فلز بوده و به سیاره زحل مربوط میشود. لولههای سربی که نشانههای امپراتوری روم را حمل میکردند، هنوز هم بکار میروند. نشان Pb برای سرب خلاصه نام لاتین آن plumbum است. در اواسط دهه 80 تغییر مهمی در الگوهای پایان استفاده از سرب بوجود آمده بود. بیشتر این تغییر ناشی از پیروی مصرف کنندگان سرب آمریکا از قوانین زیست محیطی بود که بطرز قابل ملاحظه ای استفاده از سرب را در محصولات بجز باطری از جمله گازوئیل ، رنگ ، اتصالات و سیستمهای آبی کاهش داده یا حتی حذف کرد.
خصوصیات قابل توجه
سرب فلزی است براق ، انعطاف پذیر ، بسیار نرم ، شدیدا" چکش خوار و به رنگ سفید مایل به آبی که از خاصیت هدایت الکتریکی پایینی برخوردار میباشد. این فلز حقیقی بهشدت در برابر پوسیدگی مقاومت میکند و به همین علت از آن برای نگهداری مایعات فرسایشگر ( مثل اسید سولفوریک ) استفاده میشود. با افزودن مقادیر خیلی کمی آنتیموان یا فلزات دیگر به سرب میتوان آنرا سخت نمود.
کاربردها
جداسازی
سرب محلی در طبیعت یافت میشود، اما کمیاب است. امروزه معمولا" سرب در کانیهایی همراه با روی ، نقره و ( بیشتر) مس یافت میشود و به همراه این مواد جدا میگردد. ماده معدنی اصلی سرب گالن (PbS) است که حاوی 86,6% سرب میباشد. سایرکانیهای مختلف و معمول آن سروسیت ( PbCO3 ) و انگلسیت ( PbSO4 ) میباشند. اما بیش از نیمی از سربی که امروزه مورد استفاده قرار میگیرد، بازیافتی است.
سنگ معدن بوسیله مته یا انفجار جدا شده ، سپس آنرا خرد کرده و روی زمین قرار میدهند. بعد از آن ، سنگ معدن تحت تاثیر فرآیندی قرار میگیرد که در قرن نوزدهم در Broken Hill استرالیا بوجود آمد. یک فرآیند شناور سازی ، سرب و دیگر مواد معدنی را از پسماندههای سنگ جدا میکند تا با عبور سنگ معدن ، آب و مواد شیمیایی خاص از تعدادی مخزن که درون آنها دوغاب همیشه مخلوط میشود، عصاره ای بوجود آید.
درون این مخزنها هوا جریان یافته و سولفید سرب به حبابها میچسبد و بصورت کف بالا آمده که میتوان آنرا جدا نمود. این کف ( که تقریبا" دارای 50% سرب است ) خشک شده ، سپس قبل از پالایش به منظور تولید سرب 97% سینتر میشوند. بعد ازآن سرب را طی مراحل مختلف سرد کرده تا ناخالصیهای سبکتر بالا آمده و آنها را جدا میکنند. سرب مذاب با گداختن بیشتر بوسیله عبور هوا از روی آن وتشکیل لایه ای از تفاله فلز که حاوی تمامی ناخالصیهای باقی مانده میباشد، تصفیه شده و سرب خالص 99,9% بدست میآید.
ایزوتوپهــــــــــــا
سرب بطور طبیعی دارای چهار ایزوتوپ پایدار است : Pb-204(1.4%)-Pb-206(24.1%)-Pb-207(22.1%)-Pb-208(52.4%). سرب 206 ، 207 و 208 همگی پرتوزا بوده ، محصولات پایانی زنجیره فروپاشی پیچیده ای هستند که به ترتیب در U-238 ، U-235 و Th-232 رخ میدهند.
هشدارهــــــــــا
سرب فلز سمی است که به پیوندهای عصبی آسیب رسانده ( بخصوص در بچهها ) و موجب بیماریهای خونی و مغزی میشود. تماس طولانی با این فلز یا نمکهای آن ( مخصوصا" نمکهای محلول یا اکسید غلیظ آن PbO2 ) میتواند باعث بیماریهای کلیه و دردهای شکمی شود. به اعتقاد بعضی افراد استفاده تاریخی از سرب توسط امپراطوری روم برای لولههای آب ( و نمک آن ، استات سرب که بعنوان شیرین کننده شراب و به نام شکر سرب هم معروف است ) عامل دیوانگی بسیاری از امپراطوران بود. نگرانی درباره نقش سرب در عقبماندگی ذهنی کودکان موجب کاهش استفاده از آن در سطح جهان گردید.
فروش رنگهای حاوی سرب در کشورهای صنعتی متوقف شده ، گرچه احتمالا" بسیاری از خانههای قدیمی هنوز دارای مواد سربی در رنگهایشان هستند. کلا" پیشنهاد میشود رنگهای قدیمی را با سمباده ازبین نبرند، چون این کار باعث ایجاد غباری قابل استنشاق میگردد. نمکهای سرب که در لعاب ظروف سفالی بکار میرود، گاهی اوقات ایجاد مسمومیت کردهاند، چون هنگامیکه در آنها اسید نوشیده میشود، مانند آبمیوه ها ، یونهای سرب از لعاب ظرف جدا میشوند. گفته میشود استفاده از سرب برای فشردن سیب جهت تهیه آب سیب ، عامل بیماری Devon colic میباشد.
گمان میرود سرب پیامدهای ناگواری برای دختران و خانمهای جوان داشته باشد به همین علت بسیاری از دانشگاهها در تجزیه و تحلیلهای دختران ، سرب را در اختیار آنها نمیگذارند. سرب در واقع برای ساخت مدادهای اولیه مورد استفاده قرار میگرفت، اگرچه در چند دهه اخیر مغز مدادها از گرافیت که شکل طبیعی کربن میباشد، ساخته شده است.
ریشههای کلمــــــه
واژه لاتین plumbum باعث شکل گیری اصطلاحات زیادی در زبان انگلیسی شده است:
ایمنی در آزمایشگاه آزمایشگاه شیمی محلی است که در آن احتمال خطر وجود دارد. این محل محتوی مایعات قابل اشتعال، ظروف شیشه ای شکننده و مواد شیمیایی خورنده و سمی است. با این حال اگر پیشگیری و دقت به عمل آید از یک آشپزخانه خطرناک تر نیست. معمولترین خطرات در یک آزمایشگاه شیمی عبارتند از: 1- آتش سوزی و انفجار 2- مواد شیمیایی 3- ظروف شیشه ای پیشگیری از آتش سوزی و انفجار 1- در صورت امکان از بکار بردن شعله در آزمایشگاه اجتناب کنید. 2- چنانچه لازم است از شعله استفاده کنید پیشگیری های زیر را به عمل آورید: الف) هرگز یک مایع قابل اشتعال را در ظرف باز حرارت ندهید. ب) هنگامی که مایع قابل اشتعالی را در حالت تقطیر یا رفلاکس حرارت می دهید اطمینان حاصل کنید که تمام رابطها محکم و عاری از فشار باشند. ج) هرگز مایعات قابل اشتعال را در نزدیکی شعله از ظرفی به ظرف دیگر منتقل نکنید. د) هرگز نگذارید که یک محصول تقطیر قابل اشتعال، در نزدیکی شعله آزادانه از خنک کننده به ظرف گیرنده ای که چند اینچ پایین تر از آن است بچکد. 3- هرگز دستگاه بسته ای را که در برابر فشار مسدود شده، حتی اگر خنک کننده هم داشته باشد حرارت ندهید. 4- هنگامی که واکنش گرما زایی را انجام می دهید یک حمام آب سرد یا آب یخ تهیه کنید که اگر واکنش بخواهد از کنترل خارج شود از آن استفاده کنید. 5- محل نزدیکترین کپسول آتشنشانی را یاد بگیرید. 6- هیچگاه به یک مایع جوشان سنگ جوش یا جامد دیگری اضافه نکنید. 7- محلولهای اتری را تا مرحله خشک شدن حرارت ندهید. پیشگیری های قابل توجه تا جایی که ممکن است نگذارید مواد شیمیایی با پوست شما تماس پیدا کند. و در صورت تماس موضع تماس را با مقدار زیاد آب یا هر ماده شستشو دهنده مناسب بشویید. همواره روی ظروف معرفها بر چسب نصب کنید . بر روی برچسب نام, فرمول , غلظت معرف را ثبت کنید. در محیط آزمایشگاه جدی باشید. از شوخی اجتناب کنید. هرگز در آزمایشگاه چیزی نخورید و نیاشامید حتی آدامس نجوید. عادتهایی هم چون جویدن ناخن و مالیدن قلم به دهان را قطعا ترک کنید. با دستکش از محل کار خارج نشوید. هرگز برای کشیدن مواد آزمایشگاهی توسط پیپت از دهان استفاده نکنید. همواره قبل از بازکردن درب ظروف مواد سمی, هود را روشن کنید. همواره الکل, اتر, استون و سایر مواد قابل اشتعال را از شعله دور و در مکان های مخصوص خود قرار دهید. برای تهیه محلول رقیق اسید ها همواره اسید را آهسته آهسته با احتیاط به آب اضافه کنیم .از ریختن آب در اسید جدا خود دار ی کنید . همواره درب ظروف حاوی معرفها را خوب ببندید همواره از تماس دستها با الکل متانول خودداری کنید .الکل متانول به سرعت از طریق پوست جذب می شود بخارات الکل متانول سمی است در صورت تماس دستها را با آب بشویید. همواره محیط آزمایشگاه را تمیز نگاه داشته . وسایل اضافی را از توی دست و پا دور کنید. ورود حیوانات , حشرات را به آزمایشگاه کنترل کنید. هرگز ماده شیمیائی که اضافه آمده جهت صرفه جوئی به ظرف اصلی بر نگردانید. هرگز مواد را جهت وزن کردن مستقیم در کفه ترازو نریزید. هرگز دو ماده مختلف شیمیائی را قبل از آگاهی کامل از نتیجه واکنش با هم مخلوط نکنید. هرگز درب دستگاه سانتریفیوژ ر ادر هنگام چرخش باز نکنید .هرگز با دست از سرعت دستگاه سانتریفیوژ نکاهید. همواره جهت ساختن محلول های شیمیائی از آب مقطر استفاده کنید. در پایان کار, خود را ملزم بدانید وسایل و مواد را در جای خود قرارداده سطح میز کار خود را خوب تمیز کنید.
لطفا به این آدرس مراجعه فرمایید
با سلام
لطفا جهت دریافت اطلاعات ایمنی مواد شیمیایی به این لینک مراجعه فرمایید.
جهت اطلاع از قوانین ایمنی در آزمایشگاه به این لینک مراجعه فرمایید.
قوانین محیط زیست ، کیفیت هوای محیط باز را بهبود بخشیده است. اما به مشکلات فضای بسته توجه زیادی نشده است. تصور کنید قاتلی آزاد است، کسی که به قربانیان خود شلیک میکند و میگریزد. بدون شک بررسیهای پلیس با مشاده صحنه جنایت و جستجوی دقیق نشانه و سرنخ همراه است. آنها از جسد عکس میگیرند، انگشت نگاری میکنند و از شهود بازجویی میکنند. گلوله ، آزمایش میشود. سپس فرد مسئول ، این اطلاعات را برای تشخیص دقیق آنکه چه کسی مجرم است، بکار میبرد.
اما در نظر بگیرید که پلیس روش دیگری اتخاذ کند. چه خواهد شد اگر آنها تصمیم بگیرند با آزمودن تمام سلاحهایی که اخیرا آتش شدهاند، شروع کنند؟ مطمئنا اسلحه مورد نظر یکی از همین سلاحهاست و آنها درست میگویند، حتی ممکن است موفق به شناسایی قاتل بشوند، اما پیش از آن باید برای آزمودن سریع همه سلاحهای گرمی که در درست مامورات قانون ، سربازان و شکارچیان کبک است، انرژی فراوانی صرف کنند. در دنیایی با منابع نامحدود ، احتمالا آنها پیش از آنکه به پیدا کردن مقصر نزدیک شوند، وقت و پول بسیاری را هدر میدهند.
در کمال تعجب ، اداراتی که مسئولیت حفاظت از عموم مردم را در برابر آلاینده های سمی به عهده دارند، از شیوه دوم تبعیت میکنند. غالب قوانین زیست محیطی تنها مقدار ضایعاتی را که بالقوه خطرناکند، در آب و هوا کنترل میکنند، نه میزان تماس واقعی مردم با این آلاینده را.
تمرکز بیشتر به نشر به جای تماس ، اساسا این واقعیت را که مواد سمی تنها در صورتی که به بدن برسند، برای سلامتی مشکل ایجاد میکنند، نادیده میگیرد.
این غفلت تا حدودی قابل درک است. برای مدتهای مدید ، اطلاعات کمی درباره میزان تماس بیشتر شهروندان در معرض آلودگیهایی که تحت پوشش مقررات ملی است، وجود داشت. قانون گذاری به ندرت عده افرادی را که آلاینده ای خاص بر آنها اثر میگذارد و شدت تاثیر یا منابع خاص ماده شیمیایی مضر را با قطعیت میشناختند. در نتیجه مقامهای مسئول غالبا روی محدود ساختن منابع آشکار ، مثل خودروها و کارخانهها ، متمرکز شدند و در شناسایی و تعیین بسیاری از منابع مهم که کمتر آشکارند، با شکست مواجه شدند.
خوشبختانه ، دانش ارزیابی میزان تماس افراد با مواد سمی پیشرفت کرده است. دانشمندان بویژه ، دستگاههای تجزیهای بسیار حساس و ابزارهای نمایشگر قابل حمل را ابداع کردهاند. پژوهشگران این تجهیزات را در مقیاس بزرگ بکار بردهاند تا نشان دهند که افراد در کجا و چگونه در معرض مواد شیمیایی بالقوه خطرناک واقع میشوند.
در سال 1980، اولین تلاش جدی برای برآورد تماس روزمره عموم مردم در معرض مواد سمی آغاز شد. این برنامه ، ابتدا به وسیله پژوهشگاه تری انگل در کارولینای شمالی و سایر سازمانهای پژوهشی پیمانکار انجام گرفت و سپس توسعه یافت و تا حدود بیست و چهار برنامه مطالعاتی را در 14 ایالت امریکا در برگرفت. پژوهشگران تحت حمایت بخش خصوصی با استفاده از همان روشها در ایالت پانزدهم (آلاسکا) و در یک استان کانادا ، مطالعات مشابهی انجام دادند.
در اغلب این بررسیها ، دستگاههای نمایشگر بکار میرفت. این دستگاهها آنقدر سبک و کوچک بود که افراد میتوانستند ضمن انجام فعالیتهای معمول خود ، آن را حمل کنند. این ابزارها نشان داد که چه آلودگیهایی و به چه مقدار در نزدیکی افراد وجود دارد. در پاره ای موارد ، پژوهشگران ، اندازهگیریهایی روی غذا و آب مصرفی نیز انجام دادند. آنها ، در مواردی ، مقدار آلاینده های مختلف خون را روی نمونههای تنفسی تعیین کردند.
این مطالعات ، فراوانی ترکیبات آلی فرار ، منوکسید کربن ، آفتکشها یا ذرات خطرناک را در زندگی روزمره بیش از 3000 نفر آزمود. این افراد در واقع بهعنوان نماینده جمعیتی بودند که در نواحی شهری و حومه آمریکای شمالی زندگی میکردند. نمونهها با جزئیات کافی تجزیه شیمیایی شدند تا مواد شیمیایی که افراد هر روزه در معرض آن هستند، مشخص شود.
بیشتر در این بررسیها ، ترکیبات فرار بویژه برای بررسی حدود 30 ماده شیمیایی مختلف که بسیاری از آنها عوامل شناخته شده سرطان در انسان و جانوراناند، آزمایش شد.
اینکه تماسهایی که اغلب مردم با این مواد دارند، خطر بزرگی برای سلامتی آنها دارد یا خیر روشن نیست، زیرا تخمین حداقل مقدار لازم هر ترکیب برای آنکه باعث بیماری شود بسیار سخت است. هنوز هم نتایج مطالعات گیج کننده است: تماس اغلب شهروندان با آلاینده هایی که بالقوه سمیاند، در محیطهای بسته اساسا پاکیزه تصور میشوند، مثل منازل ، ادارات و خودروها و نه محیطهای باز ، خیلی محتمل است.
قرار گرفتن در معرض آلودگی در محیطهایی که معمولا مورد توجه قوانین زیست محیطیاند مثلا کارخانجات یا صنایع محلی در مقایسه قابل صرف نظر کردن است. حتی در شهرهای بایون و الیزابت در نیوجرسی که در آنها واحدهای فراورش شیمیایی زیادی وجود دارد، ثابت شده است که مقدار ترکیب آلی فرار در فضای بسته از فضای باز بیشتر است. مشخص شده است که منابع اصلی معمولا محصولات مصرفی ، از خوشبوکنندههای هوا ، پاککنندهها و انواع مصالح ساختمانیاند.
آیا اقلامی که هرروزه بشر با خوشحالی وارد منازل خود می کند، بیش از آلودگیهای صنعتی برای سلامتی او مضرند، حتی در مورد اجتماعاتی که در محاصره واحدهای صنعتی هستند؟ پاسخ خیلی کوتاه ، بلی است. مثلا بنزن که غلظت زیاد آن در بدن ایجاد لوسمی (سرطان خون) میکند، در بنزین و بعضی محصولات خانگی وجود دارد. همچنین ، این ماده یکی از حدود 4000 ماده شیمایی است که در دود دخانیات یافت میشود، بنابراین زندگی با یک نفر سیگاری ، فرد را به مقدار زیاد در معرض بنزن قرار میدهد.
در سال 1985، پژوهشگران همه شواهد موجود را درباره آنکه چگونه چند صد نفر که در 5 ایالت مختلف بودند در معرض این ترکیب قرار گرفتند، جمع بندی کردند. ایشان دریافتند میانگین غلظت بنزنی که این افراد تنفس کرده بودند، نزدیک به سه برابر میزان آن در فضای باز بود. طبق محاسبات نزدیک به 45 درصد از کل تماس جمعیت آمریکا با بنزن ، از سیگار (یا تنفس دود سیگار دیگران) ، 36 درصد از تنفس بنزین یا مصرف انواع محصولات متداول (مثل چسب) و 16 درصد از سایر منابع خانگی (نظیر رنگها یا بنزین ذخیره شده در زیرزمینها یا توقفگاهها) ناشی میشود و تنها 3 درصد از میانگین میزان تماس افراد به آلودگی صنعتی نسبت داده میشود.
در مقابل ، قانونگذاری معمولا تنها به مقدار کل بنزنی که در محیط عمومی رها میشود، توجه میکنند که بیشترین سهم را در آن ، خودروها (82 درصد) ، صنعت (14 درصد) و منابع خانگی (3 درصد) دارند. سیگار تنها 1/0 درصد کل را شامل میشود. پژوهشگران نشان دادند که با قطع کامل نشر بنزن از واحدهای صنعتی این مشکل ابدا حل نمیشود. در حالیکه کاهش متوسط دود سیگار ( کوچکترین منبع بنزن در جو ) به میزان قابل ملاحظهای احتمال بیماریهای ناشی از بنزن را کم میکند.
بسیاری دیگر از ترکیبات آلی فرار که در غلظتهای زیاد خیلی سمیاند، در محیطهای بسته فراوانتر از محیطهای بازند. مثلا تتراکلرو اتیلن (موسوم به پرکلرو اتیلن یا پرک) که مشخص شده عامل سرطان حیوانات آزمایشگاهی است، در خشک شوییها مصرف میشود. بنابراین وقتی مردم در ساختمانی که امکانات دارد، زندگی میکنند، لباسهایی را که اخیرا خشکشویی شده است، میپوشند یا لباسهای حاوی این ماده شیمیایی را در کمد خویش نگه میدارند، بیشترین حد تماس اتفاق میافتد.
مواد ضد بید ، ضدعفونی کنندههای توالتها و بوگیرها منابع اصلی تماس با پارادیکلرو بنزناند که در جانوران باعث سرطان میشود. مطالعات متافقا" نشان داده است که تقریبا همه تماس با پارادیکلرو بنزن از منبع داخل منزل ناشی میشود نه از نشر صنعتی یا زبالههای مضر.
با آنکه تخمین خطرهای سلامتی با قطعیت همراه نیست، روشن است که تماس کمتر با ترکیبات فرار سمی بهتر است، اغلب مردم میتوانند با اجتناب از محصولاتی که حاوی چنین آلودگیهاییاند، تماس با مواد بالقوه مضر را محدود کنند. اما اجتناب از سایر بخارهای مضر مشکل است. مثلا ، منابع اصلی تماس با کلروفرم (که گازی است نگران کننده ، زیرا در حیواناتی که در معرض غلظت زیاد آن قرار میگیرند سرطان ایجاد میکند) دوش آب ، آب جوش و مواد شوینده لباسهاست.
این ماده از کلری که برای تصفیه منابع آبی مصرف میشود، تشکیل میگردد. از آنجا که مردم ملزم به استفاده از آب لولهکشی هستند، تنها راه به حداقل رساندن تماس با کلروفرم ، نوشیدن آب بطری (یا آب شیر که از یک صافی زغالی مرغوب رد شده باشد) و بهبود تهویه در حمام و لباسشوییهاست.
جریان هوای خوب نیز میتواند به کاهش تماس با منوکسید کربن کمک کند. منوکسید کربن ، محصول احتراقی ناقص است، اکسیژن خون را کاهش میدهد و تنفس مقادیری از آن که معمولا در محیطهای بسته وجود دارد، بویژه برای افرادی که ناراحتی قلبی دارند، مضر است. با آنکه مطالعات انجام گرفته در اوایل دهه 1980 نشان میداد که مقدار کربن منوکسید در افراد درون وسایط نقلیه موتوری یا نزدیک به آنها به شدت افزایش مییابد، سایر تحقیقات نشان داد که لوازم خانگی ، مثل بخاریهای گازی با عملکرد ضعیف ، کبابپزها و کورهها نیز میتوانند باعث شرایط بسیار ناسالم- حتی مرگ - شوند.
خوشبختانه ، در آمریکا ، هماهنگ با کاهش مقدار نشر کربن منوکسید از خودروها که طبق قوانین فدرال انجام گرفت، مقدار آن در محیطهای باز نیز رو به کاهش گذاشت. پیشرفت بیش از این مشکل خواهد بود. زیرا در مجموع مردم آمریکا هماکنون در محیطهای بسته بیش از محیطهای باز در معرض کربن منوکسید قرار دارند.
نگرانی زیست محیطی دیگری که در محیطهای بسته بیشتر است، خطر ذرات معلق در هواست. در یک بررسی ، پژوهشگران نمایشگرهای کوچکی را برای جمع آوری ذرات داخل و اطراف 178 منزل واقع در کنار رودخانه کالیف بکار بردند. نتایج نشان داد که ذرات با قطر 10 میکرون یا کمتر وجود دارند که برای نفوذ در ریه به قدر کافی کوچکند.
در عین ناباوری ، تماس روزانه ، از آنچه که با توجه به اندازه گیری همزمان مقدار ذرات معلق در نمونههای هوا در محیطهای بسته و باز انتظار میرفت، حدود 60 درصد بیشتر بود.
حداقل بخشی از این افزایش تماس به آن دلیل است که افراد در هوا شناورند نیستند، بلکه ابر غبار حامل ذرات محیط اطراف خود را ضمن حرکت جابه جا میکنند. این پژوهشگران نشان دادند که اکثر این ذرات ریز بر اثر احتراق (مثل سیگار ، پخت و پز ، سوختن شمع یا آتش چوب) تشکیل میشوند. پیدا شدن چنین آلایندههایی در محیطهای بسته مشکل آفرین است، زیرا مطالعات همه گیری شناسی اخیرا ارتباط افزایش غلظت ذرات ریز در محیطهای باز را با مرگ زودرس نشان داده است.
نتایج مطالعات آلاینده های محیطهای بسته که در اواخر دهه 1980 که در جکسون ویل و اسپرنیگ فیلد انجام گرفت، نگرانی بیشتری را موجب شد. بررسی کنندگان دریافتهاند که در این دو محل ، غلظت آفت کشها در هوای محیطهای بسته دست کم 5 برابر (نوعا 10 برابر یا بیشتر) از هوای باز بیشتر است و این حشره کشهایی را شامل میشود که مصرف آنها تنها در محیطهای باز مورد تایید است.
مواد شیمیایی که در پی ساختمان این منازل علیه موریانهها بکار رفته بود، به درون منازل راه یافته بود. این مواد سمی ممکن است از طریق کفش افراد یا از طریق خاک به شکل گاز وارد خانهها شده باشد. کلردان (در سال 1988 از فهرست محصولات مصرفی در منازل حذف شد) و سایر آفت کشها که هوای بسته را آلوده میکنند، بیش از آنچه که در مواد غذایی یافت میشوند، باعث تماس میشوند.
بعلاوه ، گاهی مردم ، آفت کشهای نامناسب را مستقیما روی سطوح محیطهای بسته بکار میبرند، بدون آنکه بدانند خودشان را تا حد زیادی در معرض آنها قرار میدهند. حتی خانهدارهای روشنفکر نیز غالبا بکار بردن مواد شیمیایی را خطرناک نمیدانند. آفت کشها که در محیط باز طی چند روز تخریب میشوند، ممکن است در قالبها که آنها را از تخریب به وسیله نور خورشید و باکتریها محافظت میکنند، سالها باقی بمانند. این پایداری را میتوان با اندازه گیری آفت کش د.د.ت (دی کلرودی فنیل تری کلرواتان) که در سال 1972 بدلیل سمی بودن ، مصرف آن در آمریکا ممنوع شد، نشان داد.
در بیش از نصف خانه هایی که بررسی شد، غلظت هفت ترکیب آلی سمی موسوم به هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقهای (ترکیباتی که از احتراق ناقص حاصل شده و باعث سرطان در جانوران شده و تصور میشود که در انسان نیز سرطان بوجود میآورد)، بیش از مقدار مجاز در خاک نواحی پرجمعیت مسکونی بوده است.
آفت کشها و ترکیبات آلی فرار که در محیطهای بسته وجود دارند، هر ساله باعث 300 مورد سرطان در آمریکا میشوند، این مواد برای افراد غیر سیگاری به اندازه رادون (گاز پرتوزا طبیعی که از طریق پی وارد بسیاری از منازل میشود) یا دود غیر مستفیم سیگار تهدید کنندهاند. غبار سمی منازل بخصوص برای بچههای کوچک که کف خانه بازی میکنند، روی قالیها میخزند و مرتبا دستها را در دهان قرار میدهند، خطرناک است.
کودکان بسیار مستعدند، اندامهای در حال رشد آنها بیشتر آماده آسیب دیدگی است، آنها کسر کوچکی از وزن بدن بزرگسالان را دارند و ممکن است 5 برابر بیشتر از آنها غبار ببلعند، بطور متوسط 100 میلی گرم در روز.
قبل از سال 1990، زمانی که سازمان حفاظت از محیط زیست و وزارت مسکن و شهرسازی آمریکا روشهای استاندارد را برای نمونهبرداری غبار قالیها ، مبلمان و سایر سطوح تبیین کردند، برآورد کمی خطر موجود برای بچه ها مشکل بود. با این حال از آنوقت روشهای بهبود یافته به دانشمندان این امکان را دادند تا بیانی واقعی از میزان تماس ارائه کنند. مثلا ما هم اکنون قادریم تخمین بزنیم که هر کودک شهری بطور متوسط روزانه 110 نانوگرم بنزوپیرن ، سمیترین هیدروکربن آروماتیک چند حلقهای را میبلعد.
اگر چه به سختی میتوان با قطعیت گفت گه این مقدار چه اندازه احتمال ابتلای طفل به سرطان را در بعضی از نقاط بدن افزایش میدهد، ولی این مقدار هشدار دهنده بوده و با آنچه کودک میتواند از کشیدن سه نخ سیار بدست آورد، معادل است.
همچنین تحقیقات نشان داد که غبار خانگی برای بچهها منبع اصلی تماس با کادمیم ، سرب و سایر فلزات سنگین و همچنین پلیکلرو بیفنیلها و سایر آلاینده های آلی پایدار است. قالیها بیش از همه مشکل آفرینند، زیرا حتی اگر مرتب به روش متداول با جاروبرقی تمیز شوند، باز هم در عمقشان ترکیبات سمی (و همچنین باکتریهای خطرناک و حساسیت آورهای مولد آسم) عمل میکنند. قالبهای با پرز و موی بلند مشکلاتی بیش از قالبهای صاف دارند، کیفهایی که با چوب ، کاشی با مکالئوم پوشیده میشوند، بسیار آسان تمیز میشوند و مناسبند.
بیرون آوردن کفش از پا ، پیش از ورود ، حتی بیش از پاک کردن کفش در کاهش مقدار آلاینده های سمی محیط داخل که محیط بیشتر منازل را آلوده میکند (مثل سرب رنگهای کنده شده و آفت کشهای خاک اطراف پی ساختمان) موثر است. افراد میتوانند با اعمال این نکات برای جلوگیری از ورود غبار و بکار بردن جاروبرقیهای موثر (انواعی که به برسهای گردان مجهزند و ترجیحا مجهز به حسگرهای غبار) ، مقدار سرب و بسیاری از مواد سمی دیگر را در قالیهایشان تا یکدهم (یا ، در بعضی موارد ، یک صدم) کاهش دهند.
بدبختانه بیشتر مردم از حضور همیشگی آلودگیها در فضای بسته و روشهای کاهش آن بیاطلاع اند. روش ابتکاری انجمن ریه آمریکا در پیدا کردن راه چاره آن است که داوطلبان آموزش دیده را به منازل بفرستد تا از منازل بازدید و به ساکنان آن در محدود ساختن خطرهای زیست محیطی خانگی ، کمک کنند.
هماکنون یافتههای فراوانی از مطالعات چند جانبه درباره تماس روزانه مردم در اختیار است و همگی به یک نتیجه گیری اشاره میکنند که همان آلاینده های تحت پوشش قوانین زیست محیطی در فضای باز ، معمولا به میزان بیشتر در عموم اماکن مسکونی وجود دارند. این موقعیت ، دست کم تا حدودی نتیجه تلاش سه دهه اخیر در کنترل نشر از خودروها و صنایع در بهبود کیفیت هوای محیط باز بوده است.
از بین صدها آلاینده هوا که تحت کنترل قوانین جاری قرار دارند، تنها اوزون و گوگرد دیکسید در محیط باز بیشترند. بنابراین عجیب است که هنوز توجه بیشتری به آلودگیهای محیط بسته که تشخیص منابع اصلی آن مشکل نیست، معطوف نشده است. در واقع ، آنها درست زیر دماغ مردمند: ضدبیدها ، آفت کشها ، حلالها ، بوبرها ، پاک کننده ها ، لباسهای خشک شویی شده ، قالبهای غبار آلوده رنگ ، نئوپان ، چسبها و دود ناشی از پخت و پز و گرمایش تنها بعضی از این مواردند.