تری هالومتانها

تری هالومتانها از جمله آلاینده های موجود در آب می باشد که در نتیجه واکنش بین مواد آلی طبیعی آب و کلر آزاد حاصل می گردد و بر حسب تعریف تری هالومتانها معرف ترکیبات مختلفی هستند که از جایگزینی اتم های هالوژن (I,CI,BR,F) به جای هیدروژن ملکول متان حاصل می شود . بر اساس استاندارد وضع شده توست EPA حد مجاز آنها در آب آشامیدنی100 میکروگرم در لیتر(0/1 میلیگرم در لیتر) می باشد.

حضور این مواد در آب آشامیدنی اولین بار در سال 1974 میلادی توست Rook گزارش شد.

بین ترکیبات تری هالومتان ، کلروفرم در صد بیشتری را تشکیل میدهد (%80-70) که دارای زیانهای بهداشتی شناخته شدهای است . کلروفرم به سرعت از طریق جهاز هاضمه جذب و سپس با co₂ یون کلراید –فسژن و سایر عناصر ناشناخته وارد عمل متابولیسم میگردد و باعث تخریب سیستم عصبی و مسمومیت کبد تولید اطفال ناقص الخلقه و ایجاد ایجاد سرطان از جمله اثرات ظاهر شده در حیوانات آزمایشگاهی بر اساس تماس با کلروفرم است.

فاکتور های مؤثر در تشکیل تری هالومتانها شامل:PH , درجه حرارت زمان تماس کلر و غلظت برم در آب میزان و نوع مواد آلی و مقدار کلر آزاد می باشد .

روش بررسی تری هالومتان:

استفاده از دستگاه های گاز کروماتوگرافی/مس اسپکتروفوتومتری (GC/MS ) است که روش اسپکتروفوتومتری که برای سنجش مجموع تری هالومتانها است دارای سهولت نسبی و هزینه ناچیز است و ارجحیت دارد

کنترل تری هالومتانها:

1. حذف مواد اولیه تشکیل دهنده تری هالومتانها از آب خام.

2. استفاده از ضد عفونی کننده ها غیر از کلر آزاد.

3. تعویض منبع آب و استفاده از منبع جدید که آلودگی کمتری دارد.

4. استفاده ار یک فرایند غشایی برای حذف تری هالومتانها.

5. تعویض مراحل کلرزنی و به حداقل رساندن تماس آن با آب.

6. استفاده از بستری های ذغالی برای حذف تری هالومتانها